Çiçek ve Konak! Şiiri - Emsal Toprak

Çiçekli Konak!

Bir bebek yürüdü kapıyı açtı
Annenin yüzünde çiçekler açtı

Kapısı açılan evin adı konaktı
Bahçesinde çiçekler kuşa tünekti

Keyifle sürüyordu konakta yaşam
Katıyordu çiçekler eve ihtişam

Evin büyüsü kadının ince nahif sesiydi
O; Çocuğun ve çiçeğin müşfik annesiydi

Gün geldi kendisine geçti konakta makam
Çiçeklerle kutlandı bey olduğunda adam

Sevgi en yüce duyguydu evin mukimlerinde
Toprağa sevgi katılırdı çiçek ekimlerinde

Bozulmazdı konakta günlük ahenk ve düzen
Hiç olmazdı bahçede çiçeğe basıp gezen

Bir zemheri gecesi evin annesi öldü
Bahçedeki kardelen çiçeği bile soldu

Boşaldı evin içi çocukların içi boşluk
Bahçede boynu bükük çiçekte de sarhoşluk

Ahşap evin bir anda harap oldu avlusu
Bozuldu bahçedeki nazlı çiçeğin süsü

Anne; Sen rahat uyu, üzülme sen yine gül
Mezarına ekildi bahçedeki kırmızı gül

Bir kaç mevsim içinde konak hızla boşaldı
Bahçedeki çiçekler öksüz ve yetim kaldı

Anne gidince konak evliğini yitirdi
Toprak çiçek dibinde ayrık otu bitirdi

Geri gelirler diye bekliyor bahçede zambak
Zambak benim çiçeğim kokladım ağlayarak...
E.TOPRAK