Yalnızım, bir gönül bahçesindeki kelebek gibi,bir çiçekte
Ağlıyorum. Ağlıyorum gezerken.
‘’Dünya ne acayipmiş meğer! ’’ derken,
İçime bir his doğuyor:
Güzel, şirin ve beni delirtircesine…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta