Çiçek ve İnsan Şiiri - Vedat Aydın

Bir çiçek kopardım dalından bugün,
Yapraklarına baktım uzun, uzun,
Solmaya başladı bir zaman sonra,
Suya koydum tekrar baktım saatlerce,
Canlandı yaprakları birden,
Renkleri ve kokusu sardı odamı,
O zaman anladım suya ihtiyacı olduğunu,
İnsanın sevgiye ihtiyacı olduğu gibi,
Sevgisiz insanda susuz bir çiçek gibidir,
Aynı çiçeğe verilen su gibi,
Saf ve temiz olmalı insanın sevgisi,
Çiçeğe su verip bırakmamalı hep,
Suyunu değiştirmeli zamanla yenilemeli,
İnsana da “seni seviyorum” deyip bırakmamalı,
Göstermeli sevgiyi, ispat etmeli her seferinde,
İşte çiçek böyle yaşar, sevgi deryası suda,
Çıkarmadım onu, sevgi deryasından,
Ona can veren sevgilisi sudan,
İnsanda böyle yaşamalı,
Sevgisi hep yüreğinde,
Sevdiklerinin yanında olmalı