çiçek;
toprağını sevmeli
suyunu ışığını sevmeli
öylece sevildiğini bilmeli ki
koku olsun biçim olsun renk olsun
içindekileri seve seve dökmeli...
insan;
varlığını sevmeli
huyunu suyunu sevmeli
öylece sevildiğini bilmeli ki
yar olsun yaren olsun yaraya deva olsun
içindekileri çiçek çiçek dökmeli...
çiçek,
insanın...
insan,
sevginin elinde büyümeli...
Kayıt Tarihi : 6.10.2019 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!