Çiçek Ve Böcek Şiiri - Kübra Şahin

Hatırlıyor musun ilk tanıstıgımız günü
Nasıl da titriyordu ellerin ve gözlerin
Nasıl da alısıvermiştik birbirimize
İçimizden birşeyler kopmustu sanki
Bir heyecan içimizi parçalayacak derecede
Sadece gözlerimiz konusuyordu
Dilimize ne oldu konusamıyorduk
Oturup güldük çocoksu halimize

Hatırlıyor musun ilk bulustugumuz yeri
Her tarafta sarı çiçekler ve agaclar vardı
Cıvıl ötüyordu kuslar
Ugur böcekleri sarmıstı bizi
Ve o günden sonra bana 'ugur böcegim' dedin
ben sana 'sarı çiçegim'
Çiçek ve böcektik seninle
Birbirimizin vazgeçilmez bir parcasıydık
Paylasılacak degrlerimiz vardı seninle
İhtiyaç duydugum her an yanımdaydın
Hissediyordum bu sevgiyi bu sıcaklıgı
Karsılıklı seviyorduk birbirimizi şüphesiz
İçime akıyordun berrak bir su gibi
Bir ihtiyactın rüyalarıma
Bir ısıktın karanlıgıma, yalnızlıgıma
İşte o an gelene dek
Bizi ayıran ayrılık tomurcukları acana dek
Ugur böcegi ölüyordu gelemiyordu sarı çiçege
Ne oldu bize
Bir sonbahar rüzgarımıydı bizi ayıran
Sacma sapan bir saplantımıydı
Sevgimize gölge koyan
Ne sen beni anlayabildin, ne de ben seni
Kactıkca kactık kendimizden
Sonra birbirimizden
Gercekleri sakladık hayallerimizden
Düsleri alet ettik umutlarımıza
Ama en önemlisi birbirimizi nasıl sevdigimizi,
Nasıl anlasılmaz degerlerle birbirimize kenetlendigimizi
Bir dün gibi unuttuk
Aynı olmayan yarınlarımız gibi
Sevgimizi de çöpe attık