Çiçek Toplarken Sen Şiiri - Emrah Kurt

ÇİÇEK TOPLARKEN SEN
Çiçek toplarken sen
Sevda bahçelerinden
Ne hülyalara dalardım ben
Buzlar erir nehirler taşardı kalbimden
Yaşardım en güzel hazları yeniden

Kuşlar uçuşurdu gökyüzünde
Başka tadlar vardı her yeni günde
Benimde bir tesellim olurdu inan
Tebessümler açarken yüzünde

Dokunmak isterim ellerine
Hep yeşil kalsın çiçeklerin
Düşerken kalbim en kuytu yerlere
Takılır kalırdım gözlerine

Ben ki bir yağmurun ıslattığı
Ben ki rüzgarların savurup attığı
Tutunamam her nereye uğrasam
Ellerim değmez çiçeklerine
Çiçekler koparıp veremem eline
Bulamam sana bir çiçek arasam

En karanlık kabusların güneşi bildiğim
Gözlerinde bir mum gibi eririm
Olmadı çocuklar gibi sevindiğim
Bir gülüşünle belki neşelenirim

Bulutlar karalanır yüreğime
Bir çise vurur gözlerime
Seni hatırladığımda her gece
Kaybolma ne olur kal öylece
Hep çiçek topla düşlerimde
Kokladığında benim yerime
Belki duyarım o kokuları bende

Bilirim ki bahar değil bu yaşanan
Yağmurların tuzu yok tenimizde
Sen ki mevsimler boyu suya hasret
Kurudun soldun bu koskoca denizde

Sonsuz yeşil kırlarda sen
Bilinmez tuhaf sırlarda ben
Başımı çevirsem her nereden
Senin kokundur yüzüme esen

Ellerim varmaz gücüm yetmez koparamam
Sana çiçekler deremem
Buğulu sabah vakitlerini
İple çekerim göremem
Tutamam ellerini hayalinin
Bir yaram kanar derin mi derin
Sen olmadan saramam
Kanı akar durduramam

Halimden anlardın baksaydın gözüme
Kalbim ezilirdi umarsız yürürken sen
Dalgalı saçların değerdi yüzüme
Eğilmiş yerlere çiçek toplarken sen
Emrah Kurt -2000/Denizli