“çiçek taçlı kız çocuğu”nun hikayesi

Bugün yine benimleydin
Haberin yoktu ama
Tüm gece yürüdük upuzun bir yolda
Önce denize baktık
Sonra gökyüzünü seyrettik
3 defa gök gürüldedi yokluğunda
Ben ise hepsini kaçırdım
Birkaç damla döküldü yanağıma
Yağmur bile olmamasına rağmen
Havada tek bir kara bulut yoktu
Aramızdakilerden başka
Parmağımdaki yüzük
Yuvarlanıp düştü hasbelkader kayalardan aşağı
yüzümden başka düşen şeyler de var hayatımda
Sakallarımda gezinen tek el
Gözyaşlarımı da sildi sonunda
Benden başkası yoktu
Yanımda, her anımda…
Beyazlar içinde görmek isterdim seni
Ama beyazın şeklini seçmek
Bana kalmamıştı
Kefenlerin arasında
Minik bir kız çocuğu gördüm
Çiçeklerden taç takmıştı
Cennet ne demek bilmem ama
Bahsederdim gözlerinden, masumiyetinden
o çocuğun, sorsaydı birisi…
O saf ve temizliği temsil ederken
Ben göz torbalarımı saklıyorum
Onun arı-duru benliğinden
Uzaklaşmam gerekiyordu
İrem bağları gibi olan güzelliğinden
yararlanmayı hak etmiyordum…
Cennete atıf iken İrem Bağları
Ben Kızıldenizi geçemeyendim.
Zamanı gelince ne İrem ne Kızıldeniz kaldı
Ne sen ne ben kaldık
Ne çiçeklerden taktığın taç
Ne de eski benden eser kaldı.