Küçüktü,ufacıktı
Sonra büyüdü,açıldı
Kardeşi Ahmet'le birlikte
Evlerin neşesi oldu Mine.
İlkokul,orta,lise
Derken üniversite
Kalbini bir gence kaptırdı
Ankara'da bir yuva kurdu Mine.
Bir bebeği oldu ince
O bebeği görünce
Mine'nin kalbi sızlardı
Gizli gizli kaderine ağlardı.
Bir daha o sızı dinmedi
Bir sabah yelinden
Üşüdü gitti Mine'cik
Bir anı kaldı geride
Bir yavrucuk,minicik,ufacık.
Şimdi bahçelerde küçük bir Mine
Mavi,iri gözleriyle
Çayır,çimenler içinde
Anne bilmez,salınır durur
Bense,tarifsiz kederler içinde.
Kayıt Tarihi : 13.1.2010 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!