Çiçek Sarhoşluğu

Köşegenler dünyasında köşegenin en sağında doğdum
Ağaçların olmadığı en yaşlı acıların tam ortasında
Bazen yitik bir ırmağın çağlamasında
Bazen en derin uçurumun yankısında
Yayla diye çıkılan oksijensiz bir yaz akşamında
Dinleyecek türkün yoktur her şarkının başına
Bir tutam yayla çiçeği bir tutam en soğuk akşam
Özlenecek aşklar yok yaylanın soğuğunda
Sarıldığın yorganından başka
Karınla arana giren silahın namlusu
Etrafta cirit atan yayla fareleri
Zifirde yaşanılan sessiz sevişmeler
Yıldızlar şahitler tüm çocuklara
Birde kıl çadırın üzerindeki yamalar
Hayatın yamasının farkında olmazsın
İçinde bulunduğun anı unutturur çiçek kokuları
Karını berivanlar arasından seçersin
Çiçekli şalvarı sırtında gözleri
Uçurumun kenarında oynarsın tüm hayatı
Uçurumun kenarında sevemezsin
İlk sevmelerin olmaz açıklamaktan korktuğun
Zaten künyen yazılmıştır.
Çocuk doğmadan adı konmuştur.
İlk çocuk babandır.
Korktuğun ama sevdiğin
Uçurumun kenarında oynamana hiç kızmayan baban
Karın diye sevdiğin berivan,çocuk diye sevdiğin baban
Ne yaman çelişkidir bu.
Çiçek kokuları içinde başının döndüğü,
gerisinin masal olduğu bir dünya.
Köşegenin en sağında,
güneşin hep aceleci olduğu bir yerdir.