Çiçek Poleni ve Tohumu Gibi

Dağılıyor insan aşktan
Böyle tüy gibi
Kurumuş çiçek poleni gibi
Küçücük tohum gibi
Ufacık bir nefes yeter
Onu un ufak etmeye
Hassas kalplerde kökler yüzeydedir
Gövdeleri ipincedir
Bir güzelin nefesi esti mi
Sanırsın fırtına koptu
Dağılır aşık o debdebede
Bulur kendisini bir hengamede
Rüzgâra kuyruk olur
Aşka köpek olur
Gider peşinden
Rüzgarda uçan toz gibi
Kolayca, sessizce, çaresizce

Kimsesiz Bulut (Resul Aslan)