Çiçek Kokuyorsun Şiiri - Edip Yeşil

içinde çiçek açıyor
çiçek kokuyorsun
demet demet nergis…
çocukların dağlardan yuvarlanarak topladığı gelincikler
gibi kokuyorsun.

Asi kenarında sepete sevgi giydiren papatyalar gibi…
bir el bekleyen menekşeler gibi…
gül gibi…

kokuyorsun işte,
bütün mevsimlerde.

özledin mi memleketini?
Silpiyus’un eteklerini, iki kişilik sokaklara bakan avluları…
Asi nehrini?
ya kıyısında olta atan çocukların yorgun bakışlarını?
söyle bana özledin mi?
gel hadi o zaman
ilk otobüse atla gel
yarına bırakmadan bugünü, atla gel.