Çiçek Kadar Çıplak Olmak

Ah bu açılmışlığın yok mu gül gibi
Çiçek gibi koklamaya doyamadığım
İçmişliğim var ya hani seni
Bir arı gibi senden bal yapmışlığım
Taze hava gibisin enfes
İçine düştüğümde çıkan ses
Gök gürlerdi sanki geceleri
O bitmeyen sabahlara dek
Denk gelirdim elbet
Yağmur olup yağardım
Bardaktan boşalırcasına
Denizin en güzel yerine dek
Kabarırdı okyanuslar coşardı
Doğmayacak çocuklarımızı öldürürdün
Ve gözünden iki damla yaş akardı
Tüm günahların için
Elbisen olmazdı senin hiç
Yoksuldun hep benim yanımda
Ve bir çiçek kadar çıplak
Seni tanrı yaratmış olmalı mutlak
Doğayı severdim çiçek açmasını
Kopça açmasını iyi bilirdim
O iki parçayı da attıkmıydı
Gerisini getirirdim
Üşüme diye yanaşırdım
Hep istekliydin sırnaşırdın
Ah bu açılmışlığın yok mu gül gibi
Fısıldayarak konuşman geceleri
Hiç bitmeyen bir kez dahalar
Delirtiyor beni