Beyaza boyardı doğa kendini, aldanırken çiçek bozuğu gülüşlerim...
Neden "kanar" ki çiçek, kire bulaşmamışken beyaz teniyle?
Nasıl bilmez bahar sanrısı güne aldanmanın ölümüne bedenini
son kez beyaza boyadığını, kışa mağlup esaretinde...
Sevmem kışı!
Kartopu oynayan mutlu çocukların kahkahaları dahi ısıtmaz içimi.
Bileklerimde kan tutkusu, beyaza çalarken ölüm!
Üşürken bile evimde düşünemem olayın ne denli vahametini
Karda ölüm uykusuna yatan acı ve kan izlerini, açlıkla terbiyeli midelerini...
Kaan Ali Kolcuoğlu
Kayıt Tarihi : 6.10.2022 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kerem Olmak, kesinlikle öyle güzel kardeşim doğru tespit.
TÜM YORUMLAR (2)