Çiçek bile Şiiri - Cansu Türkkan

Çiçek bile kırgın işte.
Çiçek bile.
Beğenmemiş yerini.
Su versen de soluyor an be an.
Gölgede hep,
Hep gölgede.
Solmuş yaprakları koparıyorsun.
Toplar kendini diyorsun.
Kopsun istiyor o,
Hep kopsun kalmasın.

Çiçek bile hissetti işte.
Nasıl bir genel geçerlikte olduğunu.
Oraya nasıl konup kök salamaz olduğunu.
Arada sırada başka kokardı o.
Farklılığı buydu.
Hali kalmadı.
Çiçek bile hissetti işte.
Çiçek bile.

Dikenlerle yaşamaya başlamıştı.
Acaba anlamındaki o dikenlerle.
Bir an gelecekti,
Biliyordu.
O an çetin rüzgarların savuramadığı gövdesi sarsılacaktı.
Birçok dalını feda edecekti.
Eski heybetli görüntüsü terk-i diyar edecekti.
Ama korkuyla yaşayamazdı o.
Son sonbaharını cesaretiyle karşıladı.
Çiçek bile hissetti işte.
Çiçek bile.