Cam bir kupanın dibe vurmuş kahvesiyim
ve zehriyim ciğerlerimin,
duman altıyım,
yalnızım, sessizim.
Kan ağlayan nakaratlarda buluyorum kendimi,
özleminin balçığına saplanmış,
elleri kelepçeli, mühürlü dudakları
ve huzurlu ufuklara muhtaç
çiçek bahçesiyim.
üşüyen gözbebeklerimin yorgun kirpikleriyim sensiz,
uykusuzum, huzursuzum,
çağlayan ırmakların durgunluğunda
kendi gölgesinden korkan,
sözleri donmuş
ve içindeki ıssızlığı toprağa boca etmeye
hazırlanan nehir gibi soluğum.
Kayıt Tarihi : 11.4.2010 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!