Çiçek Bahçesi Şiiri - Seyhan Korkmaz

Yalınayak yürüdüm çiçek bahçelerine
Çakıl batıyordu ayaklarıma
Yine de yürüdüm
Çiçek toplamaya
Gizemli kutular içindeki sırrı
Zor ve uzun yolculuklardan sonra buldum.

Mutluluğun baharı olurmuş
Ben sonsuza kadar bahar yaşamak isterdim.
Yuvarlanıp gittik işte
Nefesimle çektiğim değildi bir çiçek bahçesi
Ve doğurduğum insan
Bir çocuğun karanlık korkularından doğuyordu yeni sabahlara
Yıldızları karanlıklarda tanıdım böylece
Ve bu yüzden sabahları hep siyaha boyadım...

Merhaba yazan hiçbir kapının ardında
Yeşil bir bahçe olmadı
Hiçbir zaman
Bulutlar arasında bir hava boşluğu olarak hafızamda kaldı dünya
Bana fısıldayan bir şarkı vardı
Evet
Ama bir masal yoktu...

Oysa akıp giden bir şarkının ezgisi olmak isterdim
Ama ben, fakat ben
Hangi duygularla yazıldığı anlaşılmayan
Her okunduğunda farklı anlamlar yüklenebilen
Karmaşık bir şiir gibi oldum.
Yine de başarabilirdim!
Ne de olsa iyi bir yüreğim vardı...