Çiçek Aldım Kendime... Şiiri - Turgut Baki

dün gece yine yalnızdım
dudağımda sigara
ellerim cebimde
sokağa attım kendimi

yalnızlığımla kol kola
saatlerce dolaştım

gecenin karanlığında
yüzünde aydınlık bir tebessümle
sepetindeki son karanfili uzatan
çiçekçi kadından
çiçek aldım kendime

kendim almamış gibi
biraz mahcup
ama mutlu
koklayarak yürüdüm gecenin karanlığında

elimde çiçekler

yalnız değilmişim gibi düşündüm
oysa her gece olduğu gibi
dün gece de yalnızdım

- saatler bir saat geri alınacakmış
öyle diyordu
meydandaki
dev televizyonu andıran ışıklı pano

bir saat daha
bir saat daha yalnız kalmamak adına
inadına almayacağım saatimi geri

kime ne?
saat benim değil mi?
geçen zaman da öyle…

sahile
minibüsten bozma
seyyar bir çay servisi kurmuşlar
en demlisinden iki çay alıp
kuruldum kayalıklara serpilmiş
sedirlerden birine

sıcak sıcak yudumlarken ben
düşümdeki sen
inadına çayını soğuttun

ben de sana söyleyeceğim herşeyi
ama herşeyi
yuttum

dert etmedim bu suskunluğu
çünkü sadece düşlerimdeydin
yoktun

dün gece
yine yalnızdım sokaklarda
yalnızdım gecenin karanlığında
birkaç sokak kedisinin dışında
kimse yoktu
kimse yoktu beni görecek

rahat rahat ağladım

yoktun
kimsecikler de yoktu
kimden gizleyecektim ki gözyaşlarımı?

ne o?
neden şaşırdın?

anladım

“erkekler ağlamaz” diyen ben
ağlayamazdım öyle mi?

evet ağladım
hem de doya doya
senin anladığın anlamda değil elbette
hiç olmadı öylesi
hiç kimse görmedi
gözümden damlayan bir çift yaşı

hatta yıllar var ki
ben bile!

ama yine de ağladım işte
görünmeyen gözyaşlarıyla
ağladım doya doya

ağladığım sen değildin elbette
tercih ettiğim yalnızlığım da değil

“neden ağladın öyleyse? ” diye sorma

bilmiyorum
umurumda da değil

ağladım
ve rahatladım

hepsi bu

birden
bir karanfil kokusu kapladı geceyi
kendime aldığım çiçeği hatırladım
baktım bir çift gözyaşı duruyor yapraklarında
oysa ben
öyle bildik gözyaşları dökmemiştim ki!

ağlayan karanfil de olamazdı üstelik

yine de kıyamadım ellerimde tuttuğum karanfile

farzedelim ağlayan karanfildi

öpüp koklasam
gözyaşı diner miydi?

uzandım
ama ne öpebildim
ne de kokladım

çünkü karanfili
sen sandım

koklamadım

kedi de yoktu bu kez

dün gece ben yalnızdım

ve yalnızlığımı bir karanfille paylaştım