-Abi çiçek adam mı olur Allah aşkına bıraksana ya.
+Olur kardeşim olur niye olmasın?
-Nasıl olur abi? Anlat bilelim... Nasıl olur?
+Bizim mahallede benim yaşıtım bir genç vardı kimseyle samimi olmaz, karışmaz etmez kendi halinde biriydi. Bir gün mahallenin abileri bunu pavyona götürmüş biraz açılsın ortama karışsın diye. Bizimki görür görmez bir orospuya vurulmaz mı! Görmek için her gün pavyona gitmiş o günden sonra uzaktan izlemiş kadını. Her gece de bindiği indiği arabaları takip ederken de contayı sıyırmış tam, tutmuş kolundan gel benimle diye götürmüş evine kadını, kadın da müşteri sanmış bunu. Bizimki oturtmuş karşısına 1 saat boyunca suratına bakmış hiç bir şey söylemeden. Kadın sorularına cevap vermeyince korkmuş kaçmış en son deli bu diye...
Haftalar sonra tekrar gitmiş pavyona bizimki karşısına almış bizimkini konuşmuş, benimle evlen demiş. Kadın şaşkın tabii olmaz şu bu, benim hayatım belli öyle böyle diyerekten vazgeçirmeye çalışmış bizimkini. Dinlememiş bizimki kaçarız demiş alır götürürüm seni hiç kimse umrumda değil demiş. Kadın olmaz diye masadan kalkmış, kalkmışta bizimki peşini bırakmamış. Sabaha doğru indiği bindiği arabalardaki erkeklere sataşıp dayak yemesi mi dersin, nezarethanede yatması mı dersin tam bozmuş kafayı...
Kadın tutmuş bu sefer bizimkini bir gün pavyon çıkışı kolundan yarın demiş sabah 10’da beni ilerideki parktan al Isparta’ya kaçalım. Niye Isparta neden Isparta diye düşünmeden ağzı kulaklarında sabahı zor etmiş. Gitmiş parka saat 10’da, hava kararana kadar beklemiş. Gelen giden yok. Pavyona gitmiş pavyonda kapalı. Çevredeki esnafa sormuş niye kapalı burası diye. Sabaha karşı içeri alındı sahibi, cinayetten pavyonda çalışan kadınlardan Çiçek’i vurup öldürmüş demişler. Bu Çiçek kim diye düşünürken acaba şüphesi işte, bizim yine mahalleli cinayet bürodan Kamil’i aramış dün ölen kadının fotoğrafı var mı? Ne olur gönder diye yalvar yakar almış fotoğrafı. Bakmış aşık olduğu kadın...
Kimse almamış kadının cenazesini, bizimki tutmuş bir hoca, iki de çocuğa kazma kürek defnetmiş tek başına kadını. O günden sonra mezarlıkta yatıp kalkar olmuş. Şarap içip, sürekli ağladığını görenler olmuş. Derdiyle tohum atmış içine, kanıyla büyütmüş, gözyaşıyla sulamış. İçindeki çiçek her tarafını sarınca da dayanamamış, bir gün kadının mezarın üzerinde bir ceset bulmuşlar, bizim Çiçek Adam bileklerini kesip intihar etmiş sevdiği kadının toprağının üstünde. Şimdi git bak kadının mezarına hiç bir yerde göremeyeceğin rengarenk çiçeklerle dolu toprağı, yanına yaklaşır yaklaşmaz çiçeklerin kokusu aklını başından alır. İşte bizim Çiçek Adam bu, sevdiği kadının toprağında filizlenip açan adam, sevdiği kadın için deliye dönen, her şeyi göze alan uğrunda ölüp Çiçek olan adam...
Oluyormuş değil mi?
-Oluyormuş valla abi!
Batıkan KaymazKayıt Tarihi : 31.7.2019 11:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!