Çiçek açsın Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ÇİÇEK AÇSIN

Kızıl kanlı dudaklarını döktünya zipir geceme
Azgın dokunuşlarını hissettirince tenime,
Gecenin koynunda şahlanan okşayış mumunda,
Arıttın ruhumun yorgunlugunu,
Sokulunca dudaklarının ince çizgileri,
Dokununca gizeme kıvrak ince öpücükler,
Anılarda kitlenmişliğin mührünü irdelemek,
Damla damla içerek önce dalgınca,
Sıcaklıgın dorugunda dolu dizgin,
Tüm kurallara inat,
coşkuya soyunan zırhın gece,
Bırakılıveren bedenler fısıltılı rüzgarda pamuk buluta,
Gözlerimi unuttum sıgındıgım duru güzelliğinde,
DİL tutsak ben suskun koşuşturan çılgın yürekler,
At koştururken cehennemde cennette oynayan zaman,
Susuzlugumun acizliğinde,
suskun sevgiye saplı kalan hançer,
Sevgi tutsagında çözdük zincirlerini esaretin,
Aç kalmışcasına mekaniğin izleri,
Kızıl kadehlerde dert silerek savaşan ihtiraslar,
Çoktan silinmişti beyaz güvercinin ölüm korkusu,
Yalnızlıgın karanlık fırtınası,
Yakın gönüllerde sayısız ümide ilkeli maskeli gülüş,
Sabrın sadeliği kaderin alıp götürdügü,
İnci diriliginde gömüldüğü mezar gibi suskun,
Paramparça labirentlere yırtılan aydınlıga varan karanlık,
Gerçegin gölgesindeki aydınlıgın sen oldugun benim,
Sanki gerçekteki degil,
Hayat sirkinin sahte illizyonistleri gibi,
Gömülsün zamana gercekler bu günden ayrısı hiç,
Bu gün yazılsın kocaman harflerle mezartaşına,
İşte o zaman hislerim çiçek açsın,.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR