Çiçek açıyor siyah

güzeldi kendimi ararken bir şarkı dinlemek
anıları fark ettiğim bu yangın yerinde
mavi ve siyahı tanıdım
zorla gülümseyen kırmızı
ezilmişti

bir sabah
bir çocuk yüzü
gülümser gibi
yeniden keşfettim
saçların ruhunu
bir müzik dinler gibi
sevinmek ne güzel/di
bir akşam sisinde
hüzünlü bir şiir/di
gün batımı kızıl renkler
ah
açan siyah
ışıklı bir su gülümseyiş/i
sessizce yağan bir yağmur
bitmeyecek bir gün gibi/ydi

güz gülü rengim
artık hüzün vermiyor
melankoli ruhum
zemheri yalnızlığımın tik-tak/ları
elimde tutsak
atıveriyorum kendimi
boşluğa
durmadan çiçek açıyordu siyah..

Mustafa kaya
13.10.2010 / çengelköy
www.mustafakaya.net