Çiçek Açan Gökyüzü Şiiri - Beyza Nur Güvenç

-Çiçek Açan Gökyüzü-

Büsbütün ben, geçmişimle
Senin uçsuz bucaksız gönül şehrinde
Kayboldum, sokaklar daraldı büklüm büklüm
Yok oldum...
Cenk ettim düşlerde, senin uğruna bertaraf oldum
Çiçeklerimi bıraktım altın ve gümüş saksılarda
Diyar diyar suladı gökyüzü onları
Şüphesiz ben bir yetim sevdaya tutundum
Zakkumlar bile zehirlemedi beni
Suyu ilaç oldu, sonsuzluğa kavuştum
Bir baharla çiçek açmıştı burda
Adem kovulmuşsa dahi
Buluşmuştu Havva'sıyla, çiçek açmıştı gökyüzü
Parıl parıl parlıyor güneş
Ay semada, yanında diz çöküyor
Ağlıyor belki de mutluluktan
İkinci bir cennet arıyor kendine
Alevler saçan güneşin kollarında

•Beyza Nur Güven•