Çiçek Şiiri - Mustafa Gözelel

Yokluğunu düşündüm,irkildim.
Olmasaydı şâyet;
Kimlerin boynu bükük,
Kimler yapayalnız kalırdı diye…
Esenlikler,meramlar,
Hep kırık dökük
İfâdesiz olurdu diye.

Çiçeklerden bahsediyorum elbet,
Sarı,kırmızı,mor güzellerden,
Edâlı,mağrur,biraz da çapkın,
Aşkın,tek heceli ifâdesi Gül’lerden.
Papatya olmasaydı meselâ,
Kelebeğe kim selam verirdi?
Sevgiliye,”Menekşe Gözlüm” der miydi âşık?
Kim benzetirdi Lâle’yi?
Sevgilinin kalbine…
Ayrılık var desek kırlara,
Kasımpatı’dan,Sümbül’den.
Ne acı olurdu,
Kardelen’den bahar müjdesi almasak!
Üstelik bülbüle,
Gül’süz şakımak yasak!

Yok,hayır! Hayâli bile kötü!
Ya çiçekler olmasa,
Nasıl öksüz kalırdı Anneler Günü.
Daha saymadım,Çiğdem’i falan,
Devedikeni bile,
Çiçeksiz ne kadar vahşi!
Saksılar,Nergis’siz yavan olurdu.
Gelincik’ler varsın kokmasın,
Ne olur Allah’ım,
Çiçekler hayatımdan çıkmasın! ! !

Nisan 2005