Çiçek - 3 Şiiri - Abdullah Odabaş

Çiçek de mahvoldu keder kahrından,
İçirdi dünya kendi zehrinden,
Kurtardı ben gibi denilerin elinden,
Her gelen elveda edecek böyle,

Bir zaman dal budak atıp ağladı,
Her seher gözyaşı akıp çağladı,
Şu faniden o da lezzet almadı,
Her gelen elveda edecek böyle,

Saksı dar geldi kök atamadı,
Yalan dünya ona da vefa kılmadı,
Hep ağladı hiçbir zaman gülmedi,
Her gelen elveda edecek böyle,

İbret almak için vasıta çiçek,
Her gelen dünyaya bir gün gidecek,
Ben gibi gafiller bilmem nedecek,
Her gelen elveda edecek böyle,

Çiçek gelmiş son nefese,
Sığmıyor bu can kafese,
Kulak verin bu sese,
Her gelen elveda edecek böyle,

İslamı yaşarsan ölüm gam değil,
İnsaf et gönül sende secdeye eğil,
Şu fani dünyada sefa dem değil,
Her gelen elveda edecek böyle,

Çiçekte çekti elvedayı,
Sanki olmuş gider bir fedayi,
Zikrederdi hep Hüdayı,
Her gelen elveda edecek böyle,

Çiçek der ki dünyada gülen var ise,
Yahut gafildir o, ya aklı kısa,
Gülmedi veliler, nebiler Hazreti İsa,
Her gelen elveda edecek böyle,

Hayatın sonu elbette memat,
Düşün fikrey'le ilerde sırat,
Hesap kitap nefice almalı berat,
Her gelen elveda edecek böyle,

Ben nasılsam ey insan sen de böylesin,
Allah (c.c.) bakidir başka varsa söylesin,
Aklı olan şu fanide gülmesin,
Her gelen elveda edecek böyle,

Meftuni bilmiyor nasıl neylesin,
Çiçeğin diliyle neler söylesin,
Gülmesin fanide o da ağlasın,
Her gelen elveda edecek böyle,