Bir çiçek çağır bana
Hadi bir çiçek!
Koşsun gelsin yanıma.
Taşlar, tuğlalar arasındayım,
Karanlıktayım,
Aydınlatsın beni yapraklarıyla.
Gece gündüz nasılsa âmâ,
Ben de öyleyim, görmüyorum.
Nerede dünya?
Adı “yaşam” konulmuş bir labirentteyim,
Koku alamayanların korkusu içindeyim.
Bir çiçek çağır bana
Bir çiçek!
Gelsin kurulsun başucuma.
İncitmem onu; naziğim.
Tek farkım ondan, nefes alıp verişim.
Ömrüm kısa; faniyim.
Ben gölgede, güneş dışarıda.
Nasıl bir çiçek solarsa
Ben de solduruyorum günleri,
Ömrüm çok kısa.
Bir çiçek getir bana
Ölmeden önce göreyim.
Kayıt Tarihi : 18.11.2025 09:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
