Çiçek Şiiri - Mehmet Yardımcı

Kaba yelin yüzünü ilk gören
Badem çiçeğidir
Doğa aydınlanır beyazından
Sevdalanır yeryüzü
Birden bire patlayan
Domurlardan
Her yana çiçek yağar
Birlikte dokunmak için
Eteğine baharın
Binbir rengiyle sarar kır çiçekleri
Kıyılarını yolların

Yamaçta yalnız kalmış gelincik
Güneşin gömülüp gittiği yerde
Gölgesiz bir çiçek yalınlığının
Ürkekliğini yaşar
Uzatır incecik boynunu
Alımlı güzelliğiyle açar
Göz eder gibi gelir
Yağmur ardı çıngı çıngı
Yedi iklimine doğanın
Aldım kırılgan çiçeği
Baktım ki yalnızlığımmış.
Usulca bıraktım dışına dünyamın

Çiçek deyince dünyamda
Yeri ayrıdır karanfillerin
Sanki büyülü dünyası ile
Yüreğidir bütün çiçeklerin
Sevda simgesidir gençlikte
Aşkın belgesi gibi
Kurutulur arasında defterlerin
Bakışlarda açan binbir çiçek de olsa üstlerine
Ya kokuları sinmiştir diye düşünürüm
Ya renkleri karanfillerin

Bir çicek olsam, açmayı bekleyen
Kış vurgunu yemiş gibi.
Zor günlerin çiçeği
Zemheri soluğunda üşüyen dallarım
Güneşin sıcaklığında can bulup
Işıl ışıl güneş koksa
Hiç gitmese kadınların karanfilli günleri
Sevda nameleri söylese bülbüller
Yüreğini hoş etse erken açan güllerin

Nedense kadınlarda
Çiçekli adları beğenirim
Çoğu yakışır endamlarına
Çiçek kokusunu öper gibi
Kırmızısı bol
Bir kor bırakırlar avuçlara
Taç yaprağa mutluluğu sığdırırlar
Çiğ taneleriyle ürperen
Yediveren gülleridir evlerinin
Bahar başlarında
Anıları depreşir Bol çiçekli günlerin