Çiçek Şiiri - Orhan Çevik

Bir çiçeğim olmalı.
Elimle sulayıp, topragını kendim ektiğim, saksısına yerleştirip helallik istediğim,
Vakitsiz bakabileceğimi umarak, çiçek açmış olsun.
Ektiğinde büyütüleceğini uman bir çiçek.

Kaldırım köşeleri gibi ıssız olmayan,
Bana baharın geldiğini müjdeleyecek bir çiçek,
Sonbahar şarkısını kulağıma fısıldayacak,
küçüklüğümün sancısını burnumda kokusuyla unutturacak,

Ask sarhoşluğumu kendi kumuyla karıp, için de benim, ben oldugumu hatırlatacak bir çiçek,

Çok beklentim olacak senden, bir damla suyla beni ben den alıp uzaklara götürebilecek misin?

Karanlık gecelerin ışığı olabilecek misin ey Umut!
Yeşillen ki duysun doğa, içimizde çiçekler açsın
hürmet etsin ey sevgili yüce semaya.

Ben yine dikenler üstünde yürürüm yalın ayak
Ayak dediğin nedir ki yürüyemez halden uzak
Sen ki sancınla ulu çınar ol, asası elinde kalan
Vurunca yere tiresin arş, sen de benim gibi ol talan.

Toprağına can atmak içinde bekler merhamet.
Senin yolunda yoldaş olmuş, koca ömürlü saadet.
Sen çiçekler aç ki güneş bizimle olsun,
Doğacak çocuklar şarkılarını söylesin yanında.
Mezar taşımın yanına dikildiğinde herkes oydu desin, Sen bir çiçek aç ki;
Sisli gecelerim de bile kokunla bulayım seni..