Bir çiçek. Adı huzur. Adı neşe. Adı mutluk. Adı sevği. Adı sayğı. Adı Anne baba aile. İnsan çiçek. İnsan doğa bunu anlaya bilmek için çok düşünmeye gerek yok. Yolu sevgiden geçen kalbller bilir. İnsan huzur neşe mutuluk sevgi saygı Anne baba aile bunları bilerek yaşamak insanı insan yapıyor. İnsan olmanın erdemine bu gerektiriyor. Sevgi derler ya yılanı deliğinden çıkarıyor derler ,işte bu insanın bilip. Sevmek ve sevgiye yol olur iyiliği dostluğa ve inancına yol olur . Yolunuz her zaman sevgiden geçsin.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta