Bir çiçek. Adı huzur. Adı neşe. Adı mutluk. Adı sevği. Adı sayğı. Adı Anne baba aile. İnsan çiçek. İnsan doğa bunu anlaya bilmek için çok düşünmeye gerek yok. Yolu sevgiden geçen kalbller bilir. İnsan huzur neşe mutuluk sevgi saygı Anne baba aile bunları bilerek yaşamak insanı insan yapıyor. İnsan olmanın erdemine bu gerektiriyor. Sevgi derler ya yılanı deliğinden çıkarıyor derler ,işte bu insanın bilip. Sevmek ve sevgiye yol olur iyiliği dostluğa ve inancına yol olur . Yolunuz her zaman sevgiden geçsin.
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta