Çiçek Şiiri - Metin Egeli

Bir güz önüydü,
Ayın öndördü gibi
Ay ışığından parlaktı gülüşün.
Sıcacık bir sevinç gibi
Günışığına hasret çiçek şenliğinde
Yağmuru düşleyen gökkuşağınca
Aşka davet gibi açmıştın…

Ağustosun yarısı yaz
Yarısı kış derler
Yazında başlayan aşk
Kışında gözlerine hasret.
Oysa
Ne çiçekler açmıştı ruhum.
Kayıp bir günün sabah ödülü,
Akşamın cezası oldu.

Beklemek mi kaldı baharları
Ardından yazlarını?
Hiç kıskanmazdım
Baharın açan çiçekleri,
Züldür artık açan her çiçek
Bir de ben açsam
Yapışsa gülüşüşlerin
Kuru dalımda bir çiçek gibi…

Metin Egeli