Baharda çiçek olmak.
Kalpler de duygu olmak.
Bedende sevgi olmak.
Hayatın ta kendisi!
İnsan baharda coşar.
Tarlada bağda koşar.
Bedende sevgi varsa,
Çiçekler gibi coşar!
Sevgi ruhun gıdası,
Aşk onun ilacı.
Canları yaklaştırır,
Çiçeklerin sevdası.
Canda sevgi olmasa,
Rengi solar, sararır.
İnsan hayatta kopar.
Çiçekler var olmasa.
Kayıt Tarihi : 18.1.2019 19:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çiçekler insan, ruhunun ilacıdır. Her türlü nahoşluğu gideren. Sevgilere köprü kuran müstesna bir varlıktır.
![İbrahim Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/18/cicek-157.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!