Adını duyduğum gariban saatlerde
İki bukle çiçek oturuyor gönlüme
Hasbihal etmeye bayılıyorlar
Unutturmuyorlar yokluğunu
Sağ olsunlar
Kahve gözlerinden yol açıyorlar bana
Tekrar tekrar geçiyorum oradan
Yol üzeri uğruyorum kalbine
Eksilen yanıma bakıyorum
Hüzün çökmüş üzerine
Yoksa iyi bakmıyor musun?
Kendine bile bakamazken
Bana bakmaya ne cesaret?
Beceriksizin tekisin
Tek başına yapamazsın
Sen sözden anlamıyorsun
Topla kalbini gidiyoruz
Benim yerim geniş ve sıcak
Seninki gibi yağmurlu değil
Sözlerimi işitmiyorsun galiba
Yine gelmiyorsun işte
Gelmiyorsun
Çiçekler neden konuşmuyorsunuz?
02.02.2017
Ali Rıza SayKayıt Tarihi : 2.2.2017 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!