Çiçeğin Sevgilisi Şiiri - Alaaddin Emre

son gördüğümde ağlıyordun
yarım yamalak yaşadığına mı
yanlışlarına mı doğru gelen
sesini duyduğumda yakıştıramadım
bilemedim hiç bu gidişi
son yakıntı son iç çekiş

her şey bir kâbustu saatler akarken
ulaşamazken özlemini çektiği
sevinçlere belki sıradan
kimin yoktu ki sıkıntısı
boğan gırtlağına yapışan
pusu dağıtmıyor muyuz durmadan
karanlıklar ardından erişmek için
ruhun eski zaman ki sakinliğine
alışkanlığa dönüşseydi
şaşkınlıktan ziyade
dudağındaki elindeki sigaran

aşklarını kurşuna dizdi
bir yarım adam
sevinçlerini astı duvara
bir yarısı burada
bir yarısı kim bilir nerde şimdi
saati gibi kurabilseydi
yanık kokulu ânı yaşamayıp
yeniden belleğini
şimdi kendini çiziyor olurdu

akıyor sular
yolunu değiştirsen de
yeni bir yatak buluyor işte
çiçeğin sevgilisi toprak