Çiçeğim, dağ yamaçlarının
en sert kısımlarında gördüm yüzünü
Kuşlara bir dost gerekiyordu
Rüzgâra bir dinleyici
Yağmur sularına bir melek
Sen emanet olan canımı taşıyansın şu an
Hangi mevsim olsa seni orda görürüm..
Çiçeğim,lavanta bahçelerinin gülen yüzü
Saçlarının kardeş kokusu sinerken toprağa
Gözlerini ve yanaklarını özlemekteyim ..
Çiçeğim.
akşam gözlerimin ağıdı senin gülüşün
Bir dünya kalabalığı bir kent akşamında
Ben soylu bir yürek işçisi
Sana betonlar kadar çoktur özlemim...
Çiçeğim
Sürgün yıllarının güzel meleği
Senin ellerinden sırtına bir sevgiyle
Her mevsim senin adınla
Ve her adımda senin mevsiminle
Ben yine yeniden seni seveceğim...
Kayıt Tarihi : 16.9.2019 18:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emin Özcan 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/16/cicegim-115.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!