çiçeğe tutunmak
bin bal göz hücrelerinle.
doğa, neden bu kadar başıboşsun?
kendini susturacak kadar.
tren bir yol alıyor
ve üstünde tüten dumanı
görmüyorsun.
yıldızlar ışığını yaydığında
karanlıkta belirmelerinden
ötürü
mü barışık kalmak adına
kendinle
böyle şeyi
sergiliyorsun.
Kayıt Tarihi : 7.5.2010 19:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!