Çiçeğe Damlatılan Kan Şiiri - İsmet Şengül

Yaşamak açlığı inlecesine,
Günün her saatinde ölümüne çalışmak.
En ağır koşullarda sürdürmek için yaşamı,
Olmaz kötülüklere boyun eğmek.
Açlığın çaresizliğin yoksulluğun nefesini ensende hissederek,
Korka korka ezile ezile yaşamak.
Birde dönüp baktığında geçmişe
Bitip yok olan bir ömürden başka.
Hiç birşey kalmamış geride
Vay neymiş yaşamak!
Milyonlarca gece kondularda
Ve milyonlarca insanların arasında,
Tek başına yapayalnız yaşamak.
Vay neymiş yaşamak!
Bir ömürü korka korka sine sine
Zalime zorbaya ve onun sömürü akımına
Boyun eğe eğe tüketmek.
Ne garip şey değilmi çiçeğe damlatılan kan
08.10.1995