Cıbırın Şiiri - Kadir Orakçı

CIBIRIN

Alay etme gardaş, ayıptır; ayıp!
Sınırı var tahammülün, sabırın
Ne olmuş peruğu olduysa kayıp;
Böyle de çok havası var cıbırın

Öyle zaten, havasından geçilmez
Fazla şişer, patlar amma, küçülmez
Ekmeği yenilmez, suyu içilmez
Her kuyuda kovası var cıbırın

Ben "cıbır" dediysem, sanmayın çıplak
Ağzının üstüne vurmalı şaplak
Rahatça yayılır bulunca otlak
Yaylası var, ovası var cıbırın

Hayvanlığa doğru etmişse meyil;
Evrim geçirmiştir, elinde değil
Sen yine saygı duy, önünde eğil
Hep kendini övesi var cıbırın

İkram etmediysen, alır aşırır
Hergün oltasına sazan düşürür
Kimisi ayıklar, kimi pişirir
Ocağı var, tavası var cıbırın

Hoca olmadıysa namaz kılmakla,
Hırsız niye olsun biraz çalmakla(!)
Doyar mı hiç iki kazı yolmakla
Etli-sütlü devesi var cıbırın

İçine düşünce yediği haltın
Sözü gümüş olur, sukutu altın
Yüzüne tükürsen bile "çokta tın!"
En az on kat sıvası var cıbırın

Arkasından kaş oynatan, göz eden
Olursanız aleyhinde söz eden
Tırtıl iken uçar gider kozadan
Her ağaçta yuvası var cıbırın

Bineği yapar da, özel bineği
Eşeği, katırı, hatta ineği
Dişi sinek görse, dişi sineği
Aşık olup, sevesi var cıbırın

Kiymetî dese de işinde şimdi
Kimbilir ne hinlik peşinde şimdi
Aslan olsa bile düşünde şimdi
Hep itlikte hevesi var cıbırın

Kadir ORAKCI