Biz gölgeye sığınmıştık
Güneşin ve medeniyetinin bahşişi
Koynumuzdaki çiban
Ve alnımızın lekesi.
Bilmiyorduk suya yenildiğini güneşin
------------Ki güneş en büyük yalnızlıktır
damarlarımızda akıyordu ırmaklar
biz hasrete tutukluyduk
Özler dururduk
Nefesimize bile uzak olanı
Bundan kaybediyorduk
Bundandı
Sarı dünyamızın tütün oluşu
Ve yüzümüzdeki hüzün
Karanfilli çaylar içiyorduk
Her yağmur yağdığında
Efkarlı türküler söylüyorduk
Bu derde düşmeden önce
Şiiride bilmiyorduk
Tam tepeden vurunca güneş
Ve onun medeniyeti
Gölgemizi kaybettik.
Damarlarımızda akanı
Sürgünlere, yorgunluklara verdik
O günden beri kanımızda yok bizim.
Kurşunlanmış bir hayatın ası türküsüdür sesimiz
Sesimiz slikonlu bedenlerin yamalanmış örsüdür
Teminat çekidir
Kasalarda kilitli
Şimdi
Uzayan gecelerde
Uğruna öldüklerimizi deniyoruz
Çelik kasaların içinde.
Kayıt Tarihi : 3.10.2004 21:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşte
işte
birer
birer
inerken
beyaz
bayrakları
/bizim çocuklar,
bütün maçlarda yenildiler.../
Y.O.
...ironi bu denli istenir kılınabilir bir şiirde:))) yine ustalık konuşmuş şair dostum..yapıtlarınızı zevkle okuyorum...üretiminize kuvvet....Yüksel özbek
etkileyici ve güzeldi
tebrikler
---Ki güneş en büyük yalnızlıktır
damarlarımızda akıyordu ırmaklar
biz hasrete tutukluyduk
Özler dururduk
Nefesimize bile uzak olanı
Bundan kaybediyorduk
Çok etkili ..Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (7)