boşluğunda üredim gecenin
uzadım ve çoğaldım
dudaklarımda gezinirken nefesin
aralandı perdesi ömrümün
yalnızlığıma ulaştım
küflü, kahverengi korkulu bir desen
düşler çizdim gökyüzü parıltılı
arduvarımdan geçtin
arsız, huysuz ve hırsız
dürtülerim oluverdin
düştüm sandım, tutuldum
nefesine sarıldım sımsıkı
soluk borusundan süzüldüm kaderine
astım nöbetlerinden irkildim gecene
bir kucak sevgi gibi sıcaçık
ateşli bir nehir gibi çağıldadım
annenin rahminde çoğalan çoçuk gibi
çoğaldım içine…..
haydi uyandır bedenimi
üstüme örtülü yokluğunu arala
bir avuç heves biriktir kursağıma
uyandır sesinin şafağına….
Kayıt Tarihi : 21.7.2009 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!