Cezm Şiiri - Mehmet Avcı

/Gözlerinde asılı darağacı ben miydim?
Yoksa kefen giyip, kına yakan sen miydin? /

Gözlerinde ölü düşünde uyanan
Sabahına hiç uyanılmamış geceler büyüten
Her gece uyurken sen, o ateşten yataklarda yanan;
Ben miydim?

Kaç sigaranın başını ezdim
Yarım bırakılmış nice aşk şarkılarından geçtim
Bir adını silemedim tek çizgide
Yırtıp atamadığım adını, adımın yanından;
Sen miydin?

Umutlar ekip fırtına biçtim
İçinde boğulduğum nefestin
Sana uyandım her sabahleyin
Güneş gibi odama dolan gözlerin
Siyah kazağın
Uzun saçların
Anne şefkatin
Ve sevginle;
Ben miydin?

Dilimde yetim çocuklardan kalma vaveyla
İçimde Mecnunu öldürmüş zavallı Leyla;
Sen miydim?

Cezm; Elif’i bağlayan Nun’a
En olup Aşk’a
Mil çeken Mecnun’a;
Ben miydim?

Boğazı çığlığa boğan ilk seferdeki vapur
Martıların pervane olduğu duman
İstanbul’u iki yakasından tutan
Beni İstanbul’dan İstanbul’u benden soğutan;
Sen miydin?

Yedi kat altına saklanıp yerin
Üstüme yıktığın dağ’ın, eteğin
Ferhat’a her dem görünen Şirin;
Sen miydin?

Dünyadan büyük bir aşk doğurup
Bir görünüp bir kaybolup
En sonunda iki ayrı dünya kurup
Hiç yaşanmamış aşk;
Hiç miydim?
Hep miydin?

16.04.2010- Ağrı - 06.10.2011 - Bursa