Gönlümü aşkına bağban eyle.
Güneşini aşkıma derman eyle.
Sonsuzluk bağıyla sar sinemi;
Ceybeyle bendeni, candan eyle.
Mana denizinde yun da ey kul.
Fenayı atıver gönlü pak kıl.
Aşkın havanında döv tenimi;
Cismi geç içe dön, Canan'ı bul.
Kanma mala mülke; bu dünya boş.
Takva nurlarına bürün de coş.
Zikrin harmanında dür dilimi;
Enaniyeti yak Mevla'ya koş.
Besmeleyle başla şeytanı ger.
Canından geçiver Canan'a er.
Açlık kıskacında kır nefisimi;
Hakk'ın divanına postunu ser.
Kur’an emirleri söyler (3) ayan
Öldür benliğin eyle (4) beyan
Aşkın cemaline sür elimi;
Biçare kulları etme pişman
Sadık ümmet olup dön kıbleye
Allah’ın ipiyle yüksel göğe
Yoluna kurban ver cemâlimi;
Yapıştır alnımı seccadeye
Mü’min yaratıldık şükür eyle
Kâinatı oku fikir eyle
Hikmetinle oldur kemalimi
Gece gündüz Hakk’ı zikir eyle
Candan eyle: yolunda canım ol, candan geçir
Yun: Yıkan temizlen. Mecazi olarak maddeden geçip manayla ihlasa kavuşmak
Ayan: Açık seçik, tam olarak, anlaşılır şekilde söyler, belirtir anlamında
Eyle beyan: Düşünceni ortaya koy, açıkla, söyle.
1- Her dörtlüğün birinci, ikinci, dördüncü mısraları kendi aralarında; her dörtlüğün üçüncü mısrası da birbirleriyle kafiyelidir.
2- 6+4=10’lu hece ölçüsü ile yazılmıştır.
Kayıt Tarihi : 12.12.2015 12:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!