Hep diyecek birşeylerim oldu,
Konuşma ihtiyacı, sanki bana dayalı,
Susmalı mı insan, gürültü varken..!
Susmayı dene, gürültü varken..
Çığlıklar ile sesimizi duyurduk, susarak..
Hep ümit ettik anlaşılmayı..
Bu bir ihanet,
Bu koca bir aldatmaca,
Kefaretimi dilimle ödedim,
İnfazımı yalnızlığımla yaktım,
Yangınlar ortasında kaldım,
Hatalarımı ağır ödedim,
Ve yine susmayı seçtim..
Yüküm ağırdı benim,
Enkaz altındaydım,
Yanımdaydı Rabbim,
Bunu hep ezelden bildim..
Kayıt Tarihi : 21.3.2017 20:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hayat..
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/21/cezam-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!