Cezaların En Ağırı Şiiri - Ferzan Güney

Hayat yolunu çizer, sen takip ederdin
Günler geceleri, geceler bizi kovalardı
Nefes almaktı yaşam binlerce kez
Oysa kalbim artık yanıldığını anladı

Cezaların en ağırını çekmişim yaşarken
Sensizliğe açılmış gözlerim, daha ne olsun
Sonbahara kavuştum seni beklerken
Tanrım, neden bu kadar erken doğmuşum

Şimdi mavi, yeşil, beyaz doldurdu dünyamı
Renklerin sarhoşu oldum, seni diliyorum
Güneş son kez doğdu karanlık dünyama
Dilerim senden başkasıyla doğmaz bir daha

Acıyı da seninle, sevgiyi de seninle yaşıyorum
Yokluğun acımı, varlığın beni besliyor
Ateş düştüğü yeri yakarmış derler
Silmeyin göz yaşlarımı, giden gençliğim ağlıyor