Cezaevine Bahar Geldi. Şiiri - Tufan Aslan

Penceremin baharı gelmiş.
Yeşermiş perdelerim.
Yaprak açmış demir parmaklıklar.
Bir mahkumun esareti intihar ediyor.

Kuşlar kondu pervazıma.
Boncuk boncuk, rengarenk kuşlar.
Elimde tesbih denleri,
Besliyorum onları, Sultan Ahmet' teki gibi.

Çocuklar top atıyor camıma.
Kızdırıyorlar beni sürekli.
Keseceğim en sonunda toplarını.
Ama alınmasaydı elimden hançerim.

Kızlar gülerek geçiyor sokağımdan.
Çıtı pıtı, hanım hanımcık, cıvıl cıvıllar,
Aşıklar sevişiyor duvar dibimde,
Ben izliyorum onları penceremde.

Ne kadar mutlu yaşıyor insanlar,
Sanki hiç ölmeyecekler gibi.
Beni artık boğuyor bu zindanlar,
Ne zaman kurtaracağım buradan kendimi.

Kesiyor beni bu kelepçeler artık.
Parmaklıklar nefes aldırmıyor daha.
Bu duvarlar çiçek açmıyor baharda.
Ruhumun küfünü temizlemez hiçbir temyiz davada