Ceza evinin kader mahkumları

CEZAEVİNİN KADER MAHKUMLARI

Karanlık akşamların sessizliginde,
Kara yazgılı acılar sarıyor dört bir yanımı,
Işık dogacak sanıyorum karanlık odama,
Aşk sancısı uyutmuyor beni sabahlara kadar,
Her gece gözlerim sırılsıklam aydınlıgı yokmu dünyamın,
Halime kefildir ıssız ve sessiz karanlıklar,
Açılmış devamlı benimle aşk şarabın,
Tek kişilik sahnede oynuyorum olmuşlugum harabı,
Beton duvarlar,demir parlaklıklar engelimiz,
Sana olan tutkum en yüce dorukta yeminimiz,
Umutlarımız yine hep karanlık yasta,
Karardı dünyamız ne olacak bu mecalimiz,
Dayanılmaz acı bu uzun yıllar,
Belkide ranzan benim adımı anarak gıcırdar,
Koskoca açık cezaevi sessiz ızdıraplı ve dar,
Harap düşmüşüm halim dikenli felç,
Sensiz kuş tüyü yatagıma sanki çelik çivi döşemişler,
Rengarenk rüyalarımda seni bana sanki tek geçmişler,
Mor sümbüllü,leylaklarla....dolu dagı ikimize hibe etmişler,
Sabahında senin yoklugunda tek dert ortagım,
Evin duvarlarına vurdugum eller kanıyor,
İçimde diniyor sancım bu beni hafifletiyor
Özlem dolu şarkılarda hep seni mırıldanıyorum,
Sözlerini silip aralarına senin adını işliyorum,
Besteleyip bütün dünyaya sevda ateşimizi haykırıyorum
Seni gördüğüm gerçek dolu zamana,
Kısacık yolda sanki dünyayı dolaşıyorum,
Yüzünü gördügümde eşsiz bir ovada çiçek topluyorum,
Sensizlikte vakit durdu,saatin yelkovanında,
Susuz düşlerimde yorgun şimdi çeşmeler,
Dizinde ne zaman dinlenecek sevdalı başım,
Şifa dolu bakışlarınla,dermanlık ilacım,
Bakmıyorum artık mazimdeki resimlere,
Yaşadıgımız her hatıra,hemen oluyor bir abide,
Korumamda besledigim mazi,
bu gün artık şaheser,
Her ziyarette göz yaşlarım kanıyor,
beyaz mermer üstüne,
Etrafımızda esaret bekçisi süngülü neferler,
Yüzümde oluşan derinleşen hatlar,
Saçımızda çogalan sevdamızın nur akları,
Dök kagıda kader mahkumunu,işle kaleminle,
Kurban esirinin isyanını,
belli eder cümleler,
Zincirlerin şakıdaması,
süngü parıltısı degil,
Dudaklardan fışkıran kurtuluşun sevinç kelimelerini,
Olsun artık bizimde mutlu günlerimiz,
Dar zamanın iki kader mahkumları.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR