Ceza Evinden Yeşil Irmağa Mektup

Özlemler çivileniyor taş kesen yüreğime
Taş duvarların arasında soluksuz koğuşlarda.
Azat edilmiş dalgaların dövüyor
Tutuklanan bedenimi
Evrenin saçlarına nem sunarken nefesin
Mührünü basıyorum benden kopartılırken sesin.

Sen ey lirik bir ölümün
Yatağında kıvrılan nehir!
Sen ey Ferhat’ın kanıyla beslenen Yeşilırmak!
Sen gurbetten düşlerime seslenen Yeşilırmak!
Açılırken önümde tarihin düğmeleri
Yalnızlığımı mırıldanıyor
Seninle şenlenen şehir…
Güneşe meftun dalgaların gülümserken sonsuza
Yoluna süzülen gözyaşlarım suyuna eklenirken
Tespihimin tanelerine yapıştırıyor hüznü
Keşkeler kundaklanıyor sularının koynunda
Özlemlerimi savuruyorum yalı boyu evlerine
Kıbleden esen rüzgârla...

İrisin kanadından sökülen sırlı yeşil,
Susuz yanan ruhuma dökülen nurlu yeşil!
Yağmurun gözleri mi beslendi biteviye,
Çığlığı mı oldun antik susuşların,
Köse Dağı’yla mı emdirdin toprakların çatlağını?

Şahdamarımda dolanıyor hasretin
Uykuların kaçıp yatağında dönüp durdukça sen
Yeşil taneleri serpiştirdi gri bulutlar
Bereket ekerek
Geçtiğin ovaların üstüne…

Ne çabuk unuttun suyuna karışan kanı
Ne çabuk unuttun göğsünde kaybolan canı?
Korsan çığlıkları işliyorsun şehrimin göbeğinde
Bir yüzü kırık sevdaları taşıyorsun sürünen bedeninle
Mazine gömdüm gençliğimi
Asırlık köprülerin altında çürütüldü düşlerim
Silgim olsa sileceğim resmini dudaklarımdan
Özlemin bir pençeyken alnımda…
İçimde tüten semaverin kokusu sızarken semaya
Semai yazsınlar suskunluğuma
Semah yaparken suların…
Türkümün sinir ucunda oynaşıyor şimdi coşkulu sesin
Güneş tebessüm ediyor sana
Şehre düşerken aksin
Susma söyle Yeşilırmak
Adı konulur mu senden uzakta hapsin?