Ceza Şiiri - Bektaş Akbaş

Ah! O gülümsemen
Sanki bir ışıktı.
Çoğaldıkça azalan,sönmeye yüz tutan
Uzaktan uzağa kaçmak istiyorum
Her seferinde o ışıktan,
Ta derinden,kimliksiz acılarımdan
Küflü duvarlardan,bulanık maviden
Derimde kızıllaşan kandan
Gün boyu bir tuz gibi eriyen akşamdan
Aslı değişen bu tabiattan
Kaçmak istiyorum…

Miras yıpranmış
Unutulmuş bir mazinin derinliklerinde
Yıkıntıların arkasında duran
Üç renk,üç koku
Saat üç,geçmişiyle geleceğiyle
Şu Fi zamanın çerçevesinde
Resmin aynalarda
Aynalar gözlerimin içinde

Bir de yetişebilsem
Soğuk şehirlerin sokaklarına
Senin bahara dönmene
Kelebeklerle beraber ölmene
Katre katre azalmaya
Denizlerden karalara vurmaya
Bir de yetişebilsem
En muammasız yanıyla firdevsi
İsteyebilsem mecburi her nefeste
Duvar yazılarından devşirirdim
Meskûn harabeleri…

O güzelliğin yok mu?
Sonsuz bir ihtirasın kıskançlığı
Olur,yapma bebeklerde
Gül deseninde bir motif gibi
O ince parmakların
Kafesinde aslan yapar beni
Sokaklarda meyus bir sarhoşun
Kadehlere değiştiği aşk…
Delilerin Mecnunu yapar beni
Sensizliği öyle uzak tutarım ki sinemden
Yakınında bile uzak olurum kendime

Özlem,titreyen bir mum alevi
Karanlıkta nasıl korlansın
Kar yorgan misali örttü toprağı,
Çiğ ebrulide nasıl canlansın
Cezam müebbet bir aşk
Asırlardır çekmeye müptelayım
Bunu sana nasıl anlatayım…

27/10/2009