Kabus dolu günlerdi
Dünya karanlığa bürünmüştü
Farkedemiyordum zamanı
Dışarısı kardı boran dı
Hiç bir şubat bu kadar
Kedere donmamıştı
Gidişini hatırlamıyorum
Seni ilk kez yalnız
Bırakıyordum.
Hala kendimi affedemedim
Kendimi nasıl kaybettim
Bırakırmıydım bırakırmıydım
Seni toprağa verirmiydim.
Şimdi düşünüp düşünüp
Yüreğimi kemiriyorum
Hani en büyük ceza
Ben bunu çekiyorum
Hiç değilse son kez
Son bir defa öpseydim
O güzel yüzüne yüzümü
Sürseydim!
Sensiz yaşamaktansa
Seninle gömülseydim!
Kayıt Tarihi : 7.12.2007 02:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bence bu alemin merkezi herkes kendine göre kendisidir eger kendisi olmasa gidenin bile arkasindan yas tutacak erkí bulamaz zira hic hice yas tutamaz bu beni görüsüm sakin ukalalik ettigimi düsünmeyin,bu tarzim degil lakin insan kendi bogmamali derim.UNUTMAMALI AMMA ACILARADA BIR SET CEKILEBILMELI hani merkez bizi ya.SIIRINI TEBRIK EDER esenlikler dilerim
TÜM YORUMLAR (2)