Ceza Şiiri - Gökhan Akpınar

Seni görmek yetmez oldu,
Sesini duymak kesmez oldu,
Dokunamadan sana bir yabancı gibi,
Uzaktan bakmak bana verdiğin en ağır ceza,
Saçlarını koklayamadan, sana sarılamadan, elini tutamadan,
Sana sarılıp yatamadan geçen her gün hayat bana zindan oldu,
Duyar gibiyim ne söylediğini;
Bu cezayı sana ben vermedim sen kendini cezalandırdın diyorsun,
Her zamanki gibi yine doğru söylüyorsun,
Verilebilecek en ağır cezayı ben kendime verdim,
Sen olsan belki kıyamaz beni affederdin, ama ben kendimi nasıl affedebilirim,
Kendimi "MÜEBBET SENSİZLİKLE" cezalandırdım,
Çok pişmanım keşke kırsaymışım kalemimi.
Sensiz olmayı öğrenmek suda nefes almaya çalışmak gibi,
Her seferinde bu kez oldu becericem diyorum,
Ağzımı açınca ciğerlerim hava yerine yine suyla doluyor,
Yani olmuyor beceremiyorum,
Ne oksijensiz, nede sensiz yaşayamıyorum,
Boğuluyorum.