Çeyreklik Şiiri - Murat Yılancı

Saat gece yarısından bir çeyrek gece geçiyor…
Bir gece kaç çeyrek eder..?
Peki, kaç çeyrek doldurabilir bir geceyi..?
Metaneti, tükenmiş çeyreklikleri kadar argın
Bir adamın göz bebeklerini silmeye,
Kaç çeyreğin gücü yeter..?
Bakmayın, görmesin.
Duyma ne olur yakarışlarımı,
Kapa gözlerini, söyleyin lütfen duymasın sesimi,
Sen de kapat yüreğini sen de duyma..!
...
Saat sabaha bir çeyrek gece var...
Kalem tutmayı unutmuş bir kâtibim,
Kılıcını kaybetmiş bir şövalye...
Tüm iyi niyetleri zapt edilmiş,
Beynine çakılı sorularla bertaraf edilip
Gözlerine mil çekilmiş;
Yüreğinin ömür boyu dağlanmasına
Oy birliğiyle karar verilmiş
Mahkûm edildiği elin,
Tek gözbebeği kendinde unutulan,
Bir olamamış yarı mahkûmum…
...
Saat şafağa bir çeyrek gece var.
Kalem çatladı orta yerinden
Bu kadarını da bana yazdırmaya hakkın yok..!
Pus çökmüş düşüncelerden, eksikliğinden,
Gelmediğin her an sayıkladığım adından,
Kuruyan göz pınarlarımdan,
Velhasıl, kalanlardan geçip;
Kızıl bir şafağa göz kırpıyor parmak uçlarım…
İçerisi karanlık, kokuşmuş bir mahpus damı,
Bense yıllanmış bir mahkûm, içerdeyim...
Dışarıdaki ışıklar duvarlara vuruyor;
Acımasız, üşengeç bir edayla.
Dışarısı özgür; ağaçlar, çiçekler, gökyüzü.
Deniz ve dalgalar; kımıldayan,
Titreyişi maziyi anımsatan, özgür dalgalar…
İçerisi karanlık..!
Zamanla geçmek bilmeyen sessizliğim
Katrana bulanmış anılarla hortladı bu gece.
Hayaletler şehri yüreğimde
Parmak araları boş kalmış bir kadın,
Ve ben; nemli gözlerini hayal ediyorum...
...
Saat kızıl bir şafağa çeyrek gece var...
Aslında sana, beni tasvir ederken;
Bana anlatmak seni..!
Kederlerin en büyüğüydü...
Çünkü senle başlayan her cümlede
Yalnız kalan bir ben var...
Yalnızlığım, kimsesizlik değil;
Göz bebeklerine tutkun bir çaresizliktir..!
Senin imkânsızlığının çaresini aramaktayım,
İki satır arasında
Bu kadar yaklaşmışken ölüme...
Saat bir adamın ölümüne çeyrek gece geçiyor…
Var gerisini sen düşün...