Ceylanıyla Süreği Şiiri - Nebi Ünler

Lav dı kül eyledi… Külden küle yoruldum…
Ezim ezim ezdiler… Kırk kalple yok oldum…
Canda canan… Canan da “yokluk” sıfatım
Çoktan gömdüm yarınımı… Hayat sana tok oldum.

Hani uzaklara istemeden gidersin, gönül kör düğüm
Yalnızların yalnızlığı, vefasızlar vefasızlığıdır gördüğün…
İpek böceği gibi, koza’dan çıkış, ebediyen ölmek ya!
Ey beni bana süren… Sitem etmez, şikayetsiz sürdüğün.

Keşke görebilsen, yaşamaktan çoktan geçmiş yüreği
Denizlerin hırçınlığı kapıverdi, umut denen kırık küreği
El âlem den sakladığın kimsesizlik, bir belkiyle bekler hep
Son nefesi vermeden bitmiyor ki, şu şairin ceylanıyla süreği.