Ceylanım Şiiri - Muhittin Alaca

Ne diye durursun, hâlâ ne diye?
Gurbetten hayır yok, bırak ceylanım!
Allah’ın lütfusun, bana hediye,
Kaşlar yay, kirpik ok, esrik ceylanım!

Çileyse doldurdum, çoktan çilemi,
Düşürmedim elden, kâğıt-kalemi,
Seyrime bakıttım, cümle alemi,
Mısralar dizdim çok, lirik ceylanım!

Dönmeni bekledim, yılın her ayı,
Kalmadı takvimde, çizdiğim sayı,
Üzgün üzgün aktı, Kırıkhan Çayı;
Okudu Aziz Tok, barak ceylanım!

Bitmedi bir türlü, bitmedi hasret,
Bir bildiği vardır, Mevla’mın elbet,
Yorma hiç kafanı, gününü gün et;
Ne gamlan, ne yaş dök, artık ceylanım!

Burada kavuşmak, mümkün olmadı,
Mutluluk es geçti, bir an bulmadı,
Hazan mevsimidir, zaman kalmadı;
Düşürdü saça ak, firak ceylanım!

Goncagüller döndü, virane bağa,
Gözlerim benzedi, kanlı çanağa,
Tebessüm yakışır, elma yanağa;
Gülümse, gamze çak, buruk ceylanım!

Yıl değil, yel imiş, ömrümüz meğer,
Bir hayat koşulsuz, sevmeye değer,
Son defa görmeden, göçersem eğer;
Kendine iyi bak, ırak ceylanım!
Başucuma bir gül, bırak ceylanım!

11.09.2022
Muhittin Alaca